Hoe wordt witte wijn gemaakt?

Witte wijn ondergaat voor een deel dezelfde bewerkingen als rode wijn, in de eerste plaats natuurlijk de alcoholische gisting.

Het verschil

Het grote verschil met rode wijn zit hem in het feit dat er voornamelijk witte druivenrassen worden gebruikt en dat de rode rassen ook direct geperst worden, zodat de schil geen kleurstof kan afgeven. De gisting vindt plaats zonder schillen of pitten. Hoewel er geen of nauwelijks kleurstoffen in witte druiven zitten, worden ze toch direct bij de kneuzing en ontsteling geperst en gescheiden van het sap. Het sap komt hierna tot rust en wordt vaak voor een betere klaring van de most gekoeld tot zo’n vier graden. Dan slaan de microscopisch kleine organische deeltjes die na de persing zijn blijven zitten neer en wordt de most helder. Er is dan natuurlijk helemaal geen sprake meer van natuurlijke gistcellen en er worden dus bij witte wijn altijd gistcellen van buitenaf toegevoegd.

Een frisse smaak

Na de alcoholische gisting hoeft de wijn niet te weken, want er is geen sprake van extractie uit schillen of pitten. Witte wijnen krijgen wel, net als rode, de tijd om tot zichzelf te komen van de turbulente gistingstijd. Wijnen die gemaakt worden om snel te drinken en gebaat zijn bij een frisse smaak, worden na de alcoholische gisting en de rusttijd op stalen vaten direct gebotteld. Wijnen met meer smaakvolume – vooral die afkomstig van de chardonnay-druif – ondergaan nog een melkzure of malolactische gisting. De scherp-frisse appelzuren worden dan bij een gecontroleerde temperatuur omgezet in zachtere melkzuren. Dit zijn ook meestal de wijnen die, in combinatie met deze gisting, op hout narijpen. De meeste witte wijnen worden in februari/maart gebotteld, op het zuidelijk halfrond in augustus, nadat ze gerust hebben in stalen vaten op een temperatuur van rond de acht graden. Een aantal van de bekendste druivenrassen, zoals chardonnay, sémillon en soms sauvignon blanc (vaak in de klassieke witte wijnen uit de Médoc en de Pessac-Léognan en Graves, in combinatie met sémillon), wordt smaakrijker door een opvoeding op hout, soms apart, meestal in een blend. Minder intensief dan rode wijn, want witte wijnen hebben een lichtere smaakstructuur door het ontbreken van tannines. Er zijn echter ook wijnen die helemaal geen houtrijping nodig hebben om een erg mooie geur en smaak te hebben, zoals die van de rassen riesling, chenin, pinot gris, melon (de druif voor Muscadet) en – vaak – sauvignon blanc. Deze wijnen worden daarom vaak alleen in stalen vaten bewaard; sommige, vooral rieslingwijnen, gaan vervolgens in foeders voor een rijping van soms wel twaalf tot achttien maanden. Een foeder geeft geen houtsmaak meer af, maar zorgt voor een uiterst subtiele ontwikkeling van de wijn door een heel langzame wisselwerking tussen wijn en zuurstof, die door microscopisch kleine scheurtjes of gaatjes in het hout binnendringt en inwerkt op de enorme hoeveelheid wijn. Deze wijnen zijn door hun eigen karakter minstens even complex van smaak als de op barriques gerijpte witte wijnen. Door de opslag van een goed weinregal/of weinregale zie je dat de wijn nog rijper blijft en dus beter van kwaliteit is.

Ouderschapsverlof, een zegen voor de moderne ouder

Enkele weken gelden kwam ik in gesprek met  een kersvers ouderpaar. De gelukkige vader, Marcel , zag in één klap zijn leven veranderen bij de geboorte van een zoon. Beide ouders werkten voor de geboorte van hun zoon, beide. Zij in een administratieve functie en hij als bankier. Naast werken hebben beiden ook een druk sociaal leven. Hij zit ’s avonds graag nog even wat online aan het surfen en zij houdt van sporten, winkelen en zoekt vaak haar vriendinnen op.

Dat er wat veranderde in hun leven werd direct duidelijk. Gebroken nachten, een ander ritme, veel zaken organiseren op het werk en natuurlijk de zorg voor de kleine spruit. Al snel kwam het stel in contact met een ‘cadeautje’ van de overheid. Naast de kinderbijslag die ze voor de opvoeding van het kind maandelijks gestort krijgen, was daar ook het ouderschapsverlof. Verlof waar je als werkende ouder aanspraak op kunt maken. Het ouderschapsverlof is een regeling waarbij ouders door de overheid  gecompenseerd worden in kosten voor de uren die ze niet werken bij hun baas, omdat ze bij hun (pasgeboren) kindje willen zijn. De overheid vindt het namelijk belangrijk dat ouders tijd doorbrengen en nemen voor de opvoeding van hun kinderen.

Marcel, die graag ’s avonds wat online surft vond alle voorwaarden, rechten en plichten op verschillende websites die daar over schrijven. Gelukkig kon hij met zijn baas een goede regeling treffen, de komende maanden is hij verzekerd van een dag verlof in de week. Tijd die hij kan besteden aan de opvoeding van zijn zoon. Zijn vrouw is er ook erg blij mee, nu de opvoeding van hun pasgeboren kind niet alleen op haar schouders neer. Beiden geven aan erg dankbaar te zijn voor de mogelijkheid om ouderschapsverlof op te nemen. Uiteraard heeft één en ander wel een belastingtechnische consequentie. Bij de opgave aan de belastingdienst zal de belastingadviseur enkele zaken goed moeten benoemen, alleen dan maakt het stel aanspraak op de korting die door de overheid verstrekt wordt.

Vrijwaring en een sloopauto

Als je een auto bezit betaal je wegenbelasting. Het gaat hier niet om duizelingwekkende bedragen, maar toch moet je dit betalen. Als je een sloopauto op de oprit, in de garage of elders heb staan, dan is het zonde om hier wegenbelasting voor te betalen. Je kunt deze beter naar een autosloop brengen. Een autosloperij kan je wagen bovendien gratis bij je komen ophalen en ze regelen ook de vrijwaring voor je auto.

Wat is vrijwaring?
Een vrijwaring is een document waarin staat aangegeven dat jij niet meer de eigenaar bent van de auto. Je bent in zo’n geval gevrijwaard van het betalen van wegbelasting, eventuele verzekeringen, bekeuringen en APK. Als je auto naar een sloperij brengt krijgt je meestal een RDW-vrijwaringscertificaat. Zo ben je er zeker van dat je een officieel vrijwaringsdocument krijgt. Als je een vrijwaring document hebt gekregen dan ben je dus geen eigenaar meer van de auto, kun je de verzekering voor je auto direct stopzetten en ben je niet meer verantwoordelijk voor de auto.

De stappen die je bij een autosloperij moet doorlopen zijn relatief eenvoudig. Je neemt per mail of per telefoon contact op met het sloopbedrijf. Vaak kun je dit ook via een online formulier doen. Je geeft door welk kenteken het is. Eventueel kun je ook alvast aangeven om welk type auto het gaat. Vervolgens regelt het sloop bedrijf het vrijwaringsdocument.

Als het vrijwaringsdocument is geregeld wordt er een afspraak gemaakt voor het ophalen van je sloopauto. Bij het ophalen krijg je van de sloperij een bewijs van de vrijwaring en een geldbedrag voor de sloopauto.

Welk sloopbedrijf?

Je kiest natuurlijk het liefst voor een sloopbedrijf waar je niet zelf je sloopauto naar de sloperij hoeft te brengen. Er zijn genoeg sloperijen die een landelijke dekking hebben en onder meer sloopauto’s, tweede hands auto’s of defecte auto’s ophalen. Als je auto sloop waardig is kun je op zoek gaan naar een bedrijf dat gespecialiseerd is in autodemontage. Het is belangrijk dat het bedrijf wel de richtlijnen van de ARN naleeft. Ook hebben de meeste sloopbedrijven een certificaat van Kwaliteit Zorg Demontage.

Als je auto na vele jaren trouwe dienst mankementen heeft of bepaalde onderdelen zijn onherstelbaar defect, dan kun je je auto verkopen een aan autosloop bedrijf. Je krijgt een mooie vergoeding voor je auto en zo ben je ook direct van je auto verlost. Het voordeel van een autosloperij is dat je auto vaak ook kan worden opgehaald.

Je moet je bij een sloperij niet laten afschepen met een fooi. Een sloopbedrijf krijgt namelijk een vrij hoog bedrag voor je auto. Ten eerste heb je de auto onderdelen die nog enige waarde hebben. Als je auto nog in redelijke staat is, maar na een aanrijding niet meer valt te herstellen dan kun je voor de onderdelen die nog goed werken vele honderden euro’s krijgen.

Het  sloopbedrijf verzamelt ook zoveel mogelijk ijzer en biedt dit aan bij metaal verwerkingsbedrijven. Een doorsnee auto bevat 650 kilogram aan ijzer.

Wat is een vrijwaringsbewijs

Veel mensen hebben er wel eens van gehoord: een vrijwaringsbewijs. Dit bewijs krijg je van een sloperij als je je auto afgeeft aan een chauffeur of een medewerker van een sloopbedrijf. In feite is het bewijs van verkoop van de auto. De auto staat dan niet meer op de naam van de verkoper.
Zolang de zogenaamde tenaamstelling niet is overgeschreven op de nieuwe eigenaar van de auto, blijft de verkoper van een auto verantwoordelijk voor de verzekering, APK, belasting en zelfs eventuele bekeuringen. Een vrijwaringsbewijs is dus belangrijk als je je sloopauto van de hand doet.

Bij de overschrijving zijn bepaalde documenten essentieel en nodig om de overschrijving mogelijk te maken. Dit zijn onder meer een geldig legitimatiebewijs. Dit kan een paspoort zijn, een rijbewijs of een identiteitskaart. Voorts is er een tenaamstellingsbewijs noodzakelijk, alsook een overschrijvingsbewijs.

Bij een verkoop of aankoop op particuliere basis kan de tenaamstelling worden overgeschreven bij een postkantoor. De koper van de auto moet de overschrijving regelen en na de overschrijving ontvangt de koper een vrijwaringsbewijs, welke de koper aan de verkoper dient te overhandigen. Op dat moment is de koper aansprakelijk voor de belasting, verzekering, bekeuringen en APK.

Eenmaal je de auto hebt afgeleverd gaat de sloperij aan de slag met je auto. Ze zullen de auto stevig onder handen nemen en alle onderdelen er uit halen en deze proberen te verkopen aan hobby sleutelaars, handelaren of garagebedrijven. Wat vervolgens overblijft is schroot dat men probeert te verkopen aan schroothandelaren.